Thursday, 2 June 2016

திருப்பதி

உலகம் பலவாய் நிற்கிறது.
மூலம் ஒன்றாய் திகழ்கிறது

பலவாய் நிற்கும் உலகையே கண்டு உய்க்கும் நமக்கு அதன் தொப்புள் கொடி கண்ணில் படுவதே இல்லை. தொப்புள் கொடி கண்டுணர்ந்த ஆனந்த நிலையர்க்கு, ஒன்று ஏன் இப்படிப் பலவாகி பாடாய் படுத்துகிறது என்பது புரிவதில்லை.

திருப்பதி  சிறப்புடன், இத்தனை பீடுடன், உலகின் மிகப்பிரம்மாண்டமான திருக்கோயிலாக நிற்கிறது? "பொங்கோதம் சூழ்ந்த புவனியும் விண்ணுலகும், அங்காதுஞ் சோராமே யாள்கின்ற வெம்பெருமான், செங்கோலுடையன்!" என்று ஆண்டாள் சொல்கின்றபடி ஈதென்ன அரசாட்சி?

கவனித்துப்பார்த்தால் இந்தியாவின் பிரம்மாண்டமான வழிபடும் தலங்கள் மாலவனுடையனவாகவே உள்ளன. வடக்கே தூவரகை, ஹரித்துவார், நடுவே பாண்டுரங்கன், வடவேங்கடம், தெற்கே திருவரங்கம், மேற்கே குருவாயூரப்பன், பத்மநாபன். "ஆள்கின்றான் ஆழியான் ஆரால் குறையுடையோம்?" என்று நம்மாழ்வார் மகிழ்வதில் பொருள் உள்ளது.

ஆயினும் வடவேங்கடம் எல்லாவற்றையும் தூக்கி சாப்பிட்டு விடுகிறது. இந்தப் பெருமை வடவேங்கடத்திற்கு இன்று நேற்று வந்தது போல் தெரியவில்லை. இல்லையெனில் கம்பமத யானை மீது கம்பீரமாய் கொலுவிருக்கும் குலசேகர மன்னன், தன்னை ஒரு படிக்கல்லாக்கி வடவேங்கடவன் பவளவாய் காணும் நோக்கு வேண்டுமென்று சொல்வானா? அதற்கு அவன் சொல்லும் காரணங்கள் சுவாரசியமாயுள்ளன.

செடியாய வல்வினைகள் தீர்க்கும் திருமாலே
நெடியானே வேங்கடவா நின்கோயி லின்வாசல்
அடியாரும் வானவரு மரம்பையரும் கிடந்தியங்கும்
படியாய்க் கிடந்துன் பவளவாய் காண்பேனே

வல்வினைகள் மண்டிக்கிடக்கின்றன. அதைத்தீர்க்கும் திறன் ஒருவனுக்கே உள்ளது. அவன் நெடியோன். திருமகளை மால் செய்பவன். வேங்கடவன். எனவே இவன் கோயில் வாசலிலே அடியவர்கள் தினமும் கூடுகின்றனர் (நாளுக்கு 40,000 பேராம். விசேஷ காலங்களில் லட்சம் பேராம்!). வானவர்களும் தேவலோகம் விட்டு இங்கு வருகின்றார்களாம் (நமக்கென்ன தெரியும். ஆழ்வார் சொல்கிறார். நாம் நம்புகிறோம் ;-) அரம்பயர் எனும் கூட்டமும் கிடந்து இயங்குகிறார்களாம். இவர்கள் சும்மா வந்து போகவில்லை. இவர்களின் இயக்கம் இக்கோயிலை அப்படி வைத்திருக்கிறது என்கிறார் ஆழ்வார். அடியார் இல்லாமல் ஆள்வானில்லை. ஆள்வானில்லாமல் அடியார் இல்லை. இந்த இங் யாங் இயக்கமே இக்கோயிலை இத்தனை சிறப்புடன் வைத்திருப்பதாக ஆழ்வார் சொல்கிறார். ஒருவகையில் டோமினோ இயக்கம்தான். இதை முதலில் ஆரம்பித்து வைப்பவன் வேங்கடவனாக உள்ளான்.

செடியாய வல்வினைகள் கொண்ட இப்பிறப்புச் சுழற்சியை எளிதே அறுத்து வருகின்ற அடியார்க்கு விண்ணகம் தந்துவிடுகிறானாம் வேங்கடவன். எல்லோரும் திருப்பதிப் பெருமாள் இகசுகம் தருகிறார் என்று நம்பிப் போய்கொண்டு இருக்கிறார்கள்! அங்கு போனவர்க்கு இனிப்பிறப்பில்லை எனும் ரகசியம் அறிந்தால் போவாரோ என்று தெரியவில்லை ;-)

வழிநின்று நின்னைத் தொழுவார், வழுவா
மொழிநின்ற மூர்த்தியரே யாவர், - பழுதொன்றும்
வாராத வண்ணமே விண்கொடுக்கும், மண்ணளந்த
சீரான் திருவேங்கடம்

உலகில் கடைசி ஜீவன் உய்யும்வரையில் நிற்பேன் என்று வடவேங்கடம் வந்துவிட்டானாம். முதலில் வராகனாக வந்து பூமியை இடந்து எடுத்தான். பின் கோவர்த்தனகிரியை கையில் எடுத்து கோப, கோபியரைக் காத்தான், கஞ்சன் வயிற்றில் நெருப்பாய் நின்றான், திருப்பாற்கடலில் கிடந்தான். ஆனால் நிற்பதற்கென்றே வேங்கடம் வந்துவிட்டானாம். இது பெரிய காரியம்தான் என்று ஆழ்வார் வியக்கிறார்.

இடந்தது பூமி எடுத்தது குன்றம்,
கடந்தது கஞ்சனைமுன் அஞ்ச, - கிடந்ததுவும்
நீரோத மாகடலே நின்றதுவும் வேங்கடமே,
பேரோத வண்ணர் பெரிது

எவ்வளவுதான் ஜரிகண்டி, ஜரிகண்டி செய்தாலும் கிடைக்கின்ற சில நொடியில் செடியாய வல்வினைகள் தீர்த்து,, பழுதொன்றும் வாராத வண்ணம் விண்கொடுக்கும் படியளந்த பெருமாள் வடவேங்கடவனாம்.

இப்படிச் சொல்லும் போது நமது டோமினோ எபெக்ட் தியரி உடைந்துவிடுகிறது. வெறும் புற்றீசல் போல் மூடநம்பிக்கையில் மனிதர்கள் அங்கு கூடவில்லை. அங்கு போனால் அமரஜீவிதம் கிடைக்கிறது. கருங்குழிக்குள் போன உயிர் மீள்வதில்லை போல் வேங்கடத்துக் கருங்குழிக்குள் போன ஜீவன் திரும்புவதில்லை. இதுதான் Singularity. ஜீவனின் கடைசிப் பயணம். ஆனால், மனிதன் இதையறிந்து போகவில்லை. போகமாட்டான். ஆனால் இரும்புத்துகள் காந்தத்தை நோக்கி விரும்பிப் பயணிப்பதில்லை. காந்தம் வந்துவிட்டால் அது தானாகவே ஈர்க்கப்படுகிறது. புயல் கருக்கொண்டவுடன் மேகம் தானாகவே சுழற்சியில் பங்கு கொள்கிறது. இதுதான் ஜீவனின் நிலையும்! காந்தம் அங்குள்ளது. இனிப்பு அங்குள்ளது. ஈர்க்கப்படுகிறோம் நாம். அதுதான் உண்மை.

No comments:

Post a Comment

Note: only a member of this blog may post a comment.